Sinds corona weten we allemaal hoe gevaarlijk een virus kan zijn. Maar er zijn gelukkig ook nog onschadelijke virussen. En met één van deze virussen ben ik besmet geraakt: het Glansvirus. Ik weet niet hoe ik het ooit gekregen heb. Ergens rond mijn vijfde levensjaar raakte ik besmet. Ik vermoed dat ik het heb overgenomen van mijn vader destijds.

Jullie weten misschien dat een virus heel lang sluipend aanwezig kan zijn en pas later tot volle bloei kan komen? Het poetsen begon bij mij als een kleine infectie. Ik herinner mij nog sterk het busje en de geur van zilverpoets vroeger toen ik mijn moeder mocht helpen poetsen tot het zilver glansde. En hoe ik mijn vader mocht helpen door emmertjes water te halen wanneer hij zijn auto poetste.

Toen ik – inmiddels volwassen – in plaats van naar de wasstraat te gaan op een goede dag mijn eigen auto glanzend ging wassen en poetsen stak het virus – waarvan ik niet wist dat ik het nog bij me had – ineens de kop weer op. Toen kennissen en vrienden het eindresultaat zagen, vroegen ze gekscherend of ik hun auto ook misschien ff wilde poetsen. Een paar keer heb ik dat gedaan. Sommigen heb ik zelfs aangestoken met het virus. Zo kreeg ik ook buren en kennissen aan het poetsen.

Maar het bleef dus niet bij de opdrachten van een paar kennissen, het werden er zelfs steeds meer. “Waarom dan niet mijn werk er van maken?”, dacht ik. En in goed overleg met mijn vrouw en kinderen ben ik in 2014 gestart met mijn eigen “toko”. Zo nu weten jullie gelijk hoe ik van vrachtwagenchauffeur ondernemer ben geworden. Dat is dus te danken aan een virusje. Een glansvirus. En ik wil niet anders meer. Ondernemen in iets wat je het liefste doet. Beter kan het niet.

Ik ben helemaal overgenomen door dit virus inmiddels. Ik poets en detail auto’s in alle categorieën; klassiekers, youngtimers, oldtimers, de nieuwste Polestars nog vers van de importboot. Van kleine koekblikjesauto’s tot doorsnee personenauto’s en super-de-luxe modelletjes. Ik heb ook wel opdrachten gekregen voor campers, vrachtauto’s, boten, motorfietsen of complete touringcarbussen.

“Poetsen, poetsen, poetsen, als ik maar kan poetsen”, zong ik enthousiast aan de eettafel laatst terwijl ik nog even een vlekje van een opscheplepel poetste. Dat was misschien iets te enthousiast. Maar er was geen weg meer terug. Mijn vrouw stelde voor dat ik de ramen wel kon lappen de volgende dag. Hmmm, dat was toch niet helemaal mijn bedoeling. “Ja pap”, zeiden de jongens meteen grijnzend van oor tot oor. Ik bedacht snel dat ik misschien eigenlijk nog wel een soort van een afspraak had, maar het mocht niet meer baten. De afspraak moest maar verplaatst worden. De volgende dag had ik namelijk ramenlapdienst! Met een meerderheid van stemmen was dit door onze gezinsraad democratisch besloten. Sinds die tijd weet ik dat je zelfs met een “gezond” virus toch altijd nog een beetje moet oppassen.

( Glansblog #6 | 28 december 2021 )

Wij wassen ook vaak onze handen | Wij houden afstand van elkaar | De deur staat altijd open | Ook voor de frisse lucht