THE NEXT LEVEL
Zoals bekend bij menigeen ben ik een beetje een purist. Nou ja, een beetje… Zeg maar gerust een reuzepurist. Je weet inmiddels al dat ik mijn Volvo zoveel mogelijk in oorspronkelijk staat wil houden en daar heb ik veel voor over. Weken, wat zeg ik, maanden wachten op de originele klassieke voorruit, terwijl het binnen een dag geregeld kan zijn met een nieuw exemplaar. Jaren jagen op een set Comet-wielen die speciaal voor de voorwielaangedreven R-uitvoering zijn gemaakt, terwijl ik gewoon een passende set heb. De afgelopen ruim tien jaar gebruikte Satellites horen bij een AWD. Sorry, niet authentiek genoeg.
Volgens mijn vrouw heb ik met de laatste aankoop mijn purisme naar the next level getild. Om niet te zeggen: naar eenzame hoogte. Ze bedoelt dat ik misschien een klein beetje doorsla met “al dat authentieke gedoe”. Ik zal vertellen waarover het gaat: ik heb een fiets uit hetzelfde bouwjaar als mijn auto op de kop getikt. Een zwarte Gazelle uit 1998, in praktisch originele staat. Met de originele sticker van de destijds verkopende handelaar. Die gaat eraf. Er ontbreekt een bel, dus die moet er nog op: van Gazelle, uit 1998. Vind ik vast wel via marktplaats. Het zadel is niet origineel bijpassend en moet worden vervangen. Er zitten nog originele zwarte jasbeschermers op. Een dynamo met een wieltje. Waar vind je die nog?
“Wat ga je er mee doen?”, vroeg mijn vrouw. Aan haar blik te zien, vond ze de fiets maar een onooglijk ding. “Ik ga de ketting smeren, het hele ding poetsen en… je kent me toch? Ik zet ‘m straks in de glascoating”. “Je hebt toch al een fiets en geef toe, je bent niet echt een fietser. Het liefst pak je voor alles wat verder ligt dan vijftig meter de auto.” Gun een man zijn hobby. Als je de uitdagingen van het leven in je hobby kwijt kunt, heb je nooit therapie nodig. Toen de fiets klaar was, zei ik tegen mijn vrouw dat ik er ernstig over nadenk om op fietsvakantie te gaan en als ze wil, mag ze mee. Ze bleek bereid om samen een rondje Kampen te doen, maar wat een hele vakantie betreft heeft ze nog niks toegezegd. Ze zei dat ze dacht dat ik dan waarschijnlijk wil kamperen met een originele tent uit 1998. Haha, nee. Kom op, zeg. Er zijn grenzen!
( Column #41 | Volvodrive Magazine | nr. 83 / 2025 )
MARINUS BROUWER
Is gedreven lakspecialist, ondernemer en woordensmid. Met veel slagvaardigheid en woordspelingen uit hij op social media als autoriteit op zijn gebied zijn passie voor glans, tevens de naam van zijn onderneming. Als je hem niet in zijn werkplaats vindt, werkt hij op locatie bij de klant. Als “knight in shining armour”, mag je wel zeggen, want zijn lakherstellende behandeling redt autolevens. Zijn diepzwarte, soepel rijdende Volvo V70 R is een hoogglanzend visitekaartje en heeft een extreem hoge aaibaarheidsfactor, maar Brouwer hashtagt: “#eyesdontleavefingerprints”. Met andere woorden: “Alleen kijken, niet aankomen!” Hij schrijft op deze plek over Volvo, autoverzorging, passie voor glans, het leven en de rest.