VOORJAARSGELUIDEN

Kampen. Bijna voorjaar. Het was heerlijk weer. Lekker ff in de tuin zitten, dacht ik. Ik had de dag tevoren lang en tot laat doorgewerkt aan een glascoating. Ik had geen zon gezien. Nu had ik ’s ochtends vroeg de administratie gedaan en ik zat net met een krantje en een kopje koffie buiten voor een broodnodige pauze. Het was heerlijk buiten. De vogeltjes zongen. De winde ruiste door de bomen in de omgeving. Zalig.

“Hum,….Hum,… Hummmmmmmmmmmmmmm…. Hummmmmmm.” Bij de achterbuurman klonk een brommend geluid. Eerst even een paar opstartgeluiden en ja hoor “Hummmmmmmmmmmmmm.” De bromtoon hield aan. Ik pakte mijn krantje en mijn koffie en besloot de geluiden te negeren. Op dat moment had een buurpersoon verderop net op dit tijdstip blijkbaar hetzelfde idee en deze viel bij met een iets afwijkend klinkende “hrrrrrummmmmmmmmmmmmm.”

En toen viel er nog een buurman of buurvrouw verderop ook bij. Nóg een brom er bij. Lekker dan. Nu het geluid driestemmig klonk, was het echt niet meer te negeren. Ik legde mijn krant opzij en keek vertwijfeld naar mijn kop koffie. Weg rust. Ik blikte naar de keuken. Naar mijn vrouw, die stond te rommelen in de keuken. Zo van hoor je het ook? Ik trok verstoord mijn wenkbrauw op. “Lekker bezig die buren!”, probeerde mijn wenkbrauw tegen mijn vrouw te zeggen. Begreep ze me? Jawel, ze had zowel het bromgeluid als mijn wenkbrauw overduidelijk wel gehoord, want ik kreeg een vette knipoog.

Ik zuchtte. De hint was overduidelijk. Nu weet ú nog niet waar dit over gaat. Ik zal het even uitleggen. Dit bromgeluid komt zo vlak voor of in het voorjaar ieder jaar weer terug. Mijn vrouw had me al een paar keer gevraagd de tegels aan de voorkant en de achterkant van het huis schoon te maken en ik had dat tot nu toe steeds uitgesteld. Maar nu, in mijn koffiepauze met dat driestemmig niet te ontkennen gebrom op de achtergrond en de knipoog van mijn vrouw bezweek ik voor de groepsdruk.

Einde koffiepauze. Ik slokte mijn koffie naar binnen, legde mijn krantje opzij, liep naar de schuur en pakte de hogedrukreiniger. Ik zeg u, het is gewoon een samenzwering.

( Stadscolumn #31 | 30 juni 2021 )

“WÖÖR BIJ D’R ENE VAN?”

Dat hoorde ik toen ik net (1995) in Kampen woonde. “Wat zeggen ze nou?”, dacht ik eerst. Later zag ik het ergens staan. Aha, zo schrijf je dat dus op zijn Kampers. Als iemand van “buitenaf” wist ik ook niet precies wat men hiermee bedoelde. Nu weet ik het wel natuurlijk. Je ontwikkelt een “oor” voor het Kampers dialect als je hier wat langer woont. Inmiddels kan ik zeggen dat ik er “ene” ben van Passie. Ah denkt u misschien, dan heeft ie het toch niet goed begrepen. Jawel hoor! Bij gebrek aan een Kamper familiestamboom heb ik mijn bedrijf Passie voor Glans tot Kamper stamboom uitgeroepen.

De meeste autoliefhebbers weten wie ik ben en als ze het nog niet weten, moeten ze maar gauw mijn website verder bezoeken. Ik uutprakkezeer voor u regelmatig een mooi “stukkien” over Kampen, over auto’s en wat me verder nog te binnen schiet. De inspiratie komt vanzelf want in Kampen gebeurt genoeg!