GALA Oudste zoon stond een gala-avond van school te wachten. Een date had hij al: zijn lief. Mijn vrouw ging samen met hem shoppen om een mooi pak uit te zoeken. Met een das. Thuis moest ik natuurlijk even zien wat ze gekocht hadden. Oudste zoon ging zich omkleden in zijn nieuwe outfit. Allemachtig. Er
BLOESEM Ik had net de auto gewassen. Tevreden over het werk zette ik deze ’s avonds op de oprit voor het huis. De ochtend erop werd ik wakker. De zon was net op. Het was ongewoon zacht weer voor de tijd van het jaar. Ik liep naar beneden om via het raam aan de voorkant
WEG INTIMITEITEN Sinds 2017 is er een beweging ontstaan die de schaamtecultuur doorbrak van het naar buiten treden met ervaringen van ongewenste intimiteiten. U heeft allemaal wel van deze beweging gehoord als de #metoo. De verhalen waren soms schrijnend. Een andere keer schromelijk, maar de beweging heeft in ieder geval iets veroorzaakt in de manier
GRATIS IS GOED Regelmatig banjer ik in mijn vrije uren met mijn jongste door Kampen. Al slenterend kwamen we in de Buiten Nieuwstraat een klein wit kastje tegen. “Kijk pap, gratis”, zei mijn zoon die nieuwsgierig het deurtje open trok. Hij wierp een verwachtingsvolle blik in het kastje. “Alleen maar boeken”, zei hij misprijzend. Mij
PARADIJSVOGELS Een klant die ik lang geleden op een beurs had ontmoet, belde me op. Hij wilde graag langskomen met zijn auto voor een advies. Toen ik het adres gaf, riep deze uit: “Kampen?!” Uit zijn toon was wel op te maken dat hij “als inwoner van een grote stad” weinig verwachtingen koesterde van zo’n
TRADITIE IS BELANGRIJK Als u mijn stadscolumn van vorige maand heeft gelezen, weet u inmiddels dat ik het helemaal niet zo heb op wachten in de rij. Niemand natuurlijk. Maar omdat ik niet echt stil kan zitten of staan, is het wel eens extra lastig. Samen sta je in ieder geval nog gezellig met zijn
Sinds corona weten we allemaal hoe gevaarlijk een virus kan zijn. Maar er zijn gelukkig ook nog onschadelijke virussen. En met één van deze virussen ben ik besmet geraakt: het Glansvirus. Ik weet niet hoe ik het ooit gekregen heb. Ergens rond mijn vijfde levensjaar raakte ik besmet. Ik vermoed dat ik het heb overgenomen
DE EERSTE Wij hebben thuis corona aangegrepen op te ruimen. Hadden we eindelijk tijd voor tijdens de lockdown. Hop lekker vroeg naar de stort. We waren overduidelijk niet de eersten. Zo bleek toen we bij het milieupark aan de Oslokade onze spulletjes kwamen afgeven. Dus daar stonden we dan. Mijn zoon en ik. In de
LACHEN MET EEN PANDA Van een klant kreeg ik een Panda binnen met treurige oogjes. Panda’s zijn zo leuk hè. Als ik een Panda zie, moet ik altijd denken aan de eerste Fiat Panda. Dan moet ik inwendig even grinniken. Als u van mijn generatie bent, weet u misschien nog wel waarom. De eerste generatie
HAPKLARE BROKKEN Mijn vrouw belde mij. “Waar zit je Marinus?” Ik stond toevallig in de binnenstad een advies te geven over de autolak van een oldtimer. Ze vertelde dat we visite kregen – die we dus stiekem een beetje vergeten waren – én dat we zo goed als niks in huis hadden. “Komt voor de
GEWOON UITZWAAIEN Onze burgemeester gaat weg! Dat vind ik nou jammer. Ik vind onze burgemeester een sympathieke gast. Van mij mocht hij nog wel even blijven. Niet iedere gemeente is gezegend met een sympathieke burgemeester. Want het kan heel anders hoor. Onze burgemeester was in al die jaren vaak te vinden voor een goede opening
HET EINDE Ik had zojuist van een klant een lekkere plak chocolade gekregen. Zo eentje met het stadsfront van Kampen gegoten in chocolade. Van chocolaterie de Swaen. Jammie. Van chocolade ga ik zingen! Waarom ik die reep kreeg? Geen idee eigenlijk. Vergeten te vragen. Mijn klanten worden wel steevast getrakteerd op een gezellige anekdote over