SAAI OF BIJZONDER?
Vorig jaar reed ik op uitnodiging van Alain Pondman, eigenaar van Volvo Lotte te Ophemert, op een stralend mooie oktoberdag naar Zozijn in Zutphen, een stichting voor volwassenen en kinderen met een verstandelijke beperking of niet-aangeboren hersenletsel, voor deelname aan een Volvotoertocht. Deze stichting verzorgt regelmatig een fijn dagje uit. Speciaal voor deze dag had ik mijn auto extra spik en span in orde gebracht.
Bij aankomst stonden er toeschouwers en Volvo’s klaar op één groot terrein. De passagiers gingen van auto naar auto om zelf een passend exemplaar uit te kiezen waarin ze wilden meerijden. Toen iedereen een mooi plekje had, vertrokken we met een feestelijk toeterconcert over buitengewoon kleine landweggetjes. Op een gegeven moment reden we in een soort slinger, waardoor de voorste auto’s de achterste weer tegemoetreden via een ander weggetje. Zo kon ik zelf ook meegenieten van de rijdende exemplaren. We hebben een prachtig mooie rondrit gemaakt en er werd veel gelachen. Terug van de route werd bij aankomst soep uitgedeeld en kon iedereen genieten van een heerlijk warm buffet. Wat vooral indruk op mij maakte deze dag, waren de stralende gezichten. Die spraken boekdelen. Zo leuk om te zien hoe enthousiast de deelnemers waren over hun uitstapje toen ze bij het eindpunt werden verwelkomd door vrienden of familie.
Beste mensen, dit is een heel ander stukje tekst dan je van mij gewend bent. Ik heb geen technisch advies, bijzondere anekdote of punchline. Ik kan me voorstellen dat een verslag als dit in de ogen van sommigen een beetje saai kan overkomen. Heeft die Marinus niet meer te vertellen dan dit? Nee. Eigenlijk niet. Het was een heerlijk rustig dagje (geen krassen, lekke banden of auto’s in de sloot) en ik genoot van de ontmoetingen en bijzondere gesprekken, die ik op deze dag had met deelnemers, mantelzorgers, de mensen van de stichting en autobezitters.
Je denkt soms dat je iets begrijpt. Dat doe je ook. Maar echt binnenkwam het besef over wat niet-aangeboren hersenletsel betekent op een veel dieper niveau toen mijn eigen vader onverwacht in het ziekenhuis belandde. Hij kon niet goed meer spreken en hij kon zich niet meer goed bewegen. In korte tijd is hij gelukkig voldoende hersteld om naar huis te mogen. Hij kan zichzelf met de hulp van zorg thuis zelfstandig redden, maar dit had ook heel anders kunnen lopen.
“Niet-aangeboren hersenletsel kan je leven enorm veranderen en de gevolgen kunnen heel divers zijn. Van hersenletsel zijn soms zichtbaar, maar vaak ook niet. Niet alle gevolgen zijn direct merkbaar, maar worden pas na verloop van tijd duidelijk. Voorbeelden van gevolgen van hersenletsel kunnen zijn: geheugen-, slaap-, oriëntatie-, woordvindingsproblemen, weinig overzicht, vervlakking van emoties, weinig energie, overprikkeling, impulsief gedrag, moeite in de omgang met anderen, depressie of juist overenthousiast gedrag”, staat te lezen op de website van Zozijn. Het is heel fijn te weten dat er ook zo’n organisatie is als ZoZijn, die op meerdere vlakken kan helpen als je naaste het nodig heeft.
Stichting Zozijn ziet het als een opdracht met een liefdevolle en vakkundige begeleiding volwassenen en kinderen met een verstandelijke beperking of niet-aangeboren hersenletsel (NAH) aan de samenleving te laten blijven deelnemen en ervoor te zorgen dat zij zich gezien en geaccepteerd voelen en zich zo mogelijk kunnen ontwikkelen. Als je meer wilt weten of op de een of andere manier wilt bijdragen door bij de volgende toertocht mee te rijden of anderszins, wellicht bij jou op locatie, laat het weten.
( Glansblog #25 | 31 augustus 2024 )