Alleen op afspraak en triage is vooraf nodig

Passie voor glans | Detailing

KNIPKUNST

Op 14 december bedacht ik, dat het er de komende week maar van moest komen om ff snel naar Lorist Haarmode te gaan. De jongens en ik gaan vaak met zijn drieën. Dan zijn we in een keer allemaal netjes! 15 december. Zucht. Helaas, net te laat. De tweede lockdown gaat direct in en de kapper moeten we voorlopig maar uit ons hoofd zetten. Mijn vrouw is in de dagen voor de lockdown al bij de kapper geweest en is piekfijn geknipt.

Zonder overdrijven, ik krijg al bijna een scheiding in het midden die er uit ziet alsof ik thuishoor als acteur in The Sound of Music. Dat is sinds mijn kindertijd niet meer voorgekomen. En de jongens zien er inmiddels uit als The Beatles. Ze hebben zo’n lok haar die in de weg gaat hangen bij het eten. Dus ik zit dagelijks te kijken hoe ze hun lok achterover gooien of vasthouden bij het eten. Best vermakelijk. Na het yoghurttoetje van vorige maand besloot mijn vrouw dat genoeg genoeg was en pakte de grote keukenschaar. In een paar ferme knippen werden de lange lokken keurig bijgeknipt. “Ik kon nog wel wachten”, zei ik, toen ik de gezichten van de jongens zag. We eten inmiddels weer gewoon yoghurt. Zonder haren in de kom.

De jongens dragen nu een baseballpetje en tegen onze huisregels in, mogen ze het van mij ook aan tafel dragen. Qua styling denk ik dat ze net als ik iets meer verwacht hadden van de knipbeurt. Ik denk ook dat ze de volgende keer niet meer wachten op de keukenschaar.

Ik heb alvast voorgesteld dat mijn vrouw, zodra corona het enigszins toelaat, een avondknipcursus gaat volgen. Gewoon voor de zekerheid. Ik ga heel optimistisch uit van niet nog een verlengde lockdown, maar je weet maar nooit. Oh, en voordat ik reacties krijg op het feit, dat ik mijn vrouw naar cursus stuur in plaats van mezelf, het heeft niks te maken met een rolpatroon of zo. Mijn vrouw zat vroeger op een school, die onderwees in de edele kunst van het kleedjes knippen. Dus, als er iemand aanleg heeft, is zij het wel.

Toch?!

( Stadscolumn #26 | 3 maart 2021 )

Passie voor Glans Autolakspecialist Kampen

“WÖÖR BIJ D’R ENE VAN?”

Dat hoorde ik toen ik net (1995) in Kampen woonde. “Wat zeggen ze nou?”, dacht ik eerst. Later zag ik het ergens staan. Aha, zo schrijf je dat dus op zijn Kampers. Als iemand van “buitenaf” wist ik ook niet precies wat men hiermee bedoelde. Nu weet ik het wel natuurlijk. Je ontwikkelt een “oor” voor het Kampers dialect als je hier wat langer woont. Inmiddels kan ik zeggen dat ik er “ene” ben van Passie. Ah denkt u misschien, dan heeft ie het toch niet goed begrepen. Jawel hoor! Bij gebrek aan een Kamper familiestamboom heb ik mijn bedrijf Passie voor Glans tot Kamper stamboom uitgeroepen.

De meeste autoliefhebbers weten wie ik ben en als ze het nog niet weten, moeten ze maar gauw mijn website verder bezoeken. Ik uutprakkezeer voor u regelmatig een mooi “stukkien” over Kampen, over auto’s en wat me verder nog te binnen schiet. De inspiratie komt vanzelf want in Kampen gebeurt genoeg!