ZANDSCULPTUUR
We reden in onze Volvo. “Kijk jongens, een zandsculptuur!”, zei onze jongste wijzend. We schoten in de lach. Bij de Jumbo aan het Hanzeplein stond een auto die bijna volledig een jasje van zand had. Onderaan bij de wielen zag je dat de auto in een vorig leven zwart is geweest.
Waarom schoten we in de lach? Enige tijd daarvoor hebben we een gezinsuitje gemaakt naar “Bijbelverhalen in zand” in Elburg en daar doelde onze jongste op. Ongeacht of u trouwens iets heeft met bijbelverhalen, het is een aanrader daar naar toe te gaan. Het zand dat daar ligt is een spektakel op zich.
Hoe kom ik eigenlijk op dit onderwerp? Terwijl ik zat te schrijven, kreeg ik een telefoontje van een klant. “Marinus, wat moet ik doen met al dat Saharazand op mijn auto? Mijn Audi ziet er notabene uit of ik Parijs-Dakar heb gereden!” Tja, eens in de zoveel tijd valt er weer een zooi zand over Nederland. Er is waarschijnlijk een stuk minder Sahara over, denk ik zo, want aardig wat woestijnstof ligt regelmatig hier. Op onze auto’s. Ik gaf mijn klant een tip hoe hij het beste de lak kon sparen en vervolgens typte ik door.
Het regende pijpenstelen en we gingen gezellig iets leuks doen met het hele gezin. Maar wat wisten we nog niet. Terwijl we een rondje met onze Volvo toerden kwamen we een bord tegen bij Elburg: “Bijbelverhalen in zand”. “Rijd daar maar naar toe”, zei mijn vrouw terwijl ze op het bord wees. “Daar is het in ieder geval droog. En ze hebben vast wel een bakje koffie”. “Ik lust ook wel wat”, hoorde ik vanaf de achterbank. Het geluid van onze oudste zoon. “Ik ook, ik ook”, piepte de jongste. “Oké, Elburg it is jongens!”, zei ik en sloeg af.
Poeh, de forse entreeprijs was wel schrikken. Voor mij althans. Mijn vrouw en de jongens stonden al praktisch binnen terwijl ik bij de kassa de portemonnee tevoorschijn trok. Maar eerlijk is eerlijk, voor die prijs viel achteraf bekeken genoeg te zien: zand, zand en nog eens zand. In een paar megagrote loodsen hebben kunstenaars uit de hele wereld hier sculpturen gebouwd. In combinatie met een boel brocante spullen, heel veel mooie planten en wat zachte schapenvachtjes is er zo een heel aparte sfeer ontstaan. En… als je even de benen rust wilt geven na een uurtje zanderig geslenter: er staan zand en woestijn gerelateerde items op het menu. Wij kozen voor koffie en cola met zandgebakjes.
( Stadscolumn #47 | 30 september 2022 )
“WÖÖR BIJ D’R ENE VAN?”
Dat hoorde ik toen ik net (1995) in Kampen woonde. “Wat zeggen ze nou?”, dacht ik eerst. Later zag ik het ergens staan. Aha, zo schrijf je dat dus op zijn Kampers. Als iemand van “buitenaf” wist ik ook niet precies wat men hiermee bedoelde. Nu weet ik het wel natuurlijk. Je ontwikkelt een “oor” voor het Kampers dialect als je hier wat langer woont. Inmiddels kan ik zeggen dat ik er “ene” ben van Passie. Ah denkt u misschien, dan heeft ie het toch niet goed begrepen. Jawel hoor! Bij gebrek aan een Kamper familiestamboom heb ik mijn bedrijf Passie voor Glans tot Kamper stamboom uitgeroepen.
De meeste autoliefhebbers weten wie ik ben en als ze het nog niet weten, moeten ze maar gauw mijn website verder bezoeken. Ik uutprakkezeer voor u regelmatig een mooi “stukkien” over Kampen, over auto’s en wat me verder nog te binnen schiet. De inspiratie komt vanzelf want in Kampen gebeurt genoeg!