KENT U DAT?
Je bent bijna thuis en verheugt je op een ijskoud biertje. Je rijdt langzaam richting de stadsbrug. Je kijkt een beetje om je heen, terwijl je vingers op het stuur meetikken met de muziek. In dit geval zie je gouden wielen schitteren. Gouden wielen, toe maar. Wie heeft dat ooit bedacht? Herinnert dit bladgoud ons soms aan De Gouden Eeuw? Terwijl je in gedachten bezig bent met de dag die is gepasseerd, zie je in de verte een vaantje over het water aan komen wapperen. Nee hè, denk je bij jezelf en jawel, aan het vaantje zit een mast met daaraan een boot. Er komt een boot aan, verroest als het niet waar is. “Ting-ting-ting.” De slagbomen gaan naar beneden en de brug omhoog. Dit gaat nog wel even duren.
Daar sta je dan, zo dichtbij en tegelijkertijd zo veraf van het biertje in de koelkast. Altijd gaat die brug open als je het nét niet kunt gebruiken. Kent u dat? Net als je eens even snel naar het toilet wilt of als je naar de tandarts moet. Mijn tandarts gaf zelfs aan dat het de meest gebruikte “te-laat-kom-smoes” is, die hij ooit heeft gehoord. “Sorry tandarts, de brug stond open.” Maar goed daar sta je dan te wachten. Je mag niet uitstappen. Wat kun je doen?
Ik zeg: “Niet fronsen, hier krijg je vroegtijdig rimpels van.” Vreet je niet op, maar maak jezelf nuttig. Je telefoon heeft vast wel wat berichten, maar die pak je dus even niet. Nee, je maakt het dashboardkastje open en pakt je minifles detailspray en sprayt die op de spiegel. Als je geen detailspray hebt, kun je eventueel wat bronwater gebruiken. Dat kost iets meer tijd, maar werkt ook. Vervolgens pak je een microvezeldoekje en veeg je je spiegel schoon. Vuiligheid en vette vingers zijn zo weer weg. Misschien nog even bijstellen? Zo, dat is vast gebeurd. De binnenspiegel ook nog even. Tot slot kijk je naar jezelf in deze spiegel. Lachen! Ziet er goed uit toch? Oh, wacht daar zit nog iets kleins op je voorhoofd. Zo, toch een klein fronsje, gelijk even weggepoetst. Dat spul is echt overal goed voor.
( Stadscolumn #3 | 16 april 2020 )
“WÖÖR BIJ D’R ENE VAN?”
Dat hoorde ik toen ik net (1995) in Kampen woonde. “Wat zeggen ze nou?”, dacht ik eerst. Later zag ik het ergens staan. Aha, zo schrijf je dat dus op zijn Kampers. Als iemand van “buitenaf” wist ik ook niet precies wat men hiermee bedoelde. Nu weet ik het wel natuurlijk. Je ontwikkelt een “oor” voor het Kampers dialect als je hier wat langer woont. Inmiddels kan ik zeggen dat ik er “ene” ben van Passie. Ah denkt u misschien, dan heeft ie het toch niet goed begrepen. Jawel hoor! Bij gebrek aan een Kamper familiestamboom heb ik mijn bedrijf Passie voor Glans tot Kamper stamboom uitgeroepen.
De meeste autoliefhebbers weten wie ik ben en als ze het nog niet weten, moeten ze maar gauw mijn website verder bezoeken. Ik uutprakkezeer voor u regelmatig een mooi “stukkien” over Kampen, over auto’s en wat me verder nog te binnen schiet. De inspiratie komt vanzelf want in Kampen gebeurt genoeg!