TOUR DE GLANS
Toen mijn oudste zoon op kamp ging met de Kamper Dirk van Dijk school bood ik mijn hulp aan. Ik zal wel tassenwagen zijn. Ruimte zat, want een grote Volvo. (Een V70R voor de kenners!) Nou dat heb ik geweten. Een miljoen tassen heb ik voorbij zien komen. Nou ja een miljoen is misschien wat overdreven, maar het was veel. Iedereen moest zoeken en vinden naar en in zijn of haar tas en al die kinderen kropen drie dagen lang de auto in en uit met hun modderige gympen. De auto werd afgebroken.
Nu, een aantal jaren later, ging de jongste zoon op kamp. Hmmm. Misschien beter niet als tassenwagen fungeren, dacht ik. Deze is tenslotte wel mijn glansparadepaardje. Na drie dagen tassenwagen, zou ik beslist hard moeten werken de auto weer snel piekfijn te krijgen.
Ik besloot mijzelf deze keer aan te bieden als lunchauto, fietsoppasauto, veegauto en pechservice. Zo zou ik tijdens deze tour mijn glans in ieder geval behouden. Na enige voorbereiding, was het zover. Een hele meute fietsende kinderen startte woensdag hun kamp met als bestemming Doornspijk. Daar reden ze dan in colonne. Vlak voor Elburg werd er gestopt, kon er nog even wat energie uit de kinderen en lunch in de nu al lege magen. De lunch afleveren ging prima en als pech service had ik gelukkig weinig te doen die dag.
Op de terugweg vrijdags, ging net als bij een echte tour, niet alles van een leien dakje. Eén fietsster kon niet verder zonder ketting en van een ander weigerde de versnelling. De fietsen gingen op de drager en de kinderen in de auto. Mondkapjes op en zo gingen we op Kampen aan. De kinderen en hun fietsen vast in Kampen afgeleverd en daarna weer terug naar de zwoegende groep. Er is tijdens de hele tour slechts één valpartij geweest bij een zware afdaling van 0,0000000001%. Fietsen is best tricky. Gelukkig was de valpartij zonder gevolgen. Alle andere kinderen zijn op eigen (fiets)kracht weer veilig aangekomen bij de wachtende ouders.
En de Volvo?! Die heeft de tour deze keer best glansrijk doorstaan!
( Stadscolumn #14 | 16 september 2020 )
“WÖÖR BIJ D’R ENE VAN?”
Dat hoorde ik toen ik net (1995) in Kampen woonde. “Wat zeggen ze nou?”, dacht ik eerst. Later zag ik het ergens staan. Aha, zo schrijf je dat dus op zijn Kampers. Als iemand van “buitenaf” wist ik ook niet precies wat men hiermee bedoelde. Nu weet ik het wel natuurlijk. Je ontwikkelt een “oor” voor het Kampers dialect als je hier wat langer woont. Inmiddels kan ik zeggen dat ik er “ene” ben van Passie. Ah denkt u misschien, dan heeft ie het toch niet goed begrepen. Jawel hoor! Bij gebrek aan een Kamper familiestamboom heb ik mijn bedrijf Passie voor Glans tot Kamper stamboom uitgeroepen.
De meeste autoliefhebbers weten wie ik ben en als ze het nog niet weten, moeten ze maar gauw mijn website verder bezoeken. Ik uutprakkezeer voor u regelmatig een mooi “stukkien” over Kampen, over auto’s en wat me verder nog te binnen schiet. De inspiratie komt vanzelf want in Kampen gebeurt genoeg!