Een kleine familie wil graag op vakantie. In het dagelijks leven rijden zij een Volkswagen Up!. Nu willen zij wel erg graag in stijl op vakantie. Ze kochten een superleuk Volkswagen T3 camperbusje uit ‘t bouwjaar ‘80 met ruim een ton op de teller. De bus ademde echt volledig de sfeer van die jaren uit. En dan ook echt alles: de kussens, gordijnen, kleuren, etcetera. Het busje is gekocht van de eerste eigenaar die ‘m kocht toen hij 50 was.
Moet je nagaan, wat voor mij jeugdsentiment is, namelijk de jaren 80 stijl, was voor deze jonge familie dus vintage. En je kunt je voorstellen dat dit jaren 80 interieur nu, in 2023, ietwat muf was gaan ruiken en een opfrisbeurt nodig had. En dat ook het exterieur van dit busje wel een make-over kon gebruiken.
De familie wilde graag dit busje, gedoopt Lieva, het liefst volledig in oude vintage-staat laten en dan tot en met de tandborstelrekjes aan toe. En hun vraag aan mij was de bus zowel van binnen als van buiten weer helemaal fris en schoon te maken en er voor te zorgen dat het exterieur goed beschermd is. Het was een busje dat wel even gemist kon worden door de eigenaren en dus in de werkplaats kon blijven staan, waar ik in een aantal uurtjes tussendoor steeds even aan kon werken.
Nou daar had ik wel zin in zo’n project. Eerst maar eens even een beetje sfeer maken. Ik trok een oud oversized shirt aan uit de kast (wat nog uit de jaren tachtig stamde), zette wat muziek op uit die tijd (Wham) en ik ging aan de slag.
Ik begon allereerst met de buitenkant, met het wassen van de bus. Daarna kwam de volgende fase; kleien, en daarna heb ik de hele bus gepolijst. Dat lijkt zo in één zin niet veel maar geloof me, daar ben je echt wel even mee bezig. Maar het resultaat was er dan ook naar: de lak aan de buitenkant en ook de ramen waren al spiegelglad.
Op een aantal plekken heeft de restyler nog wat minuscule deukjes uit Lieva gehaald en daarna vond op een aantal plaatsen nog “spotrepair” plaats (plaatselijk nieuwe lak). Het is een groot voordeel dat mijn werkplaats zo super vlakbij autobedrijf Lokhorst zit. Er waren nog wat technische dingetjes die gelijk verholpen werden: zo kreeg de achterklep een paar nieuwe gasveren. Over spotrepair zal ik later meer uitleggen.
Als een detective
Vervolgens kon ik aan de slag met de binnenkant. Als een detective ging ik op zoek naar de oorzaak van de muffe lucht. Alles wat open kon aan kastjes en luiken heb ik ook open gehad om de oorzaak van dat rare geurtje te vinden. In een kastje vond ik wat. Een muffe doek. Toen de gordijnen er maar eens uit. Monnikenwerk was dat. Maar uiteindelijk kreeg ik de gordijnen los die notabene via de kastjes door de oorspronkelijke fabrikant zo goochem waren vastgezet. Zo die konden in ieder geval gereinigd worden. Was de lucht al minder. Hmmm nog niet echt.
Toen hopsakee alle kussens er uit en stomen, stomen, stomen die hap. Met azijn, soda, en natriumbicarbonaat kun je al een hele hoop ontgeuren zonder dat je direct naar chemische middelen hoeft te grijpen. Dat kan natuurlijk altijd nog.
En toen ja hoor. Via een luik in de vloer vond ik bij het motorblok een verfrommelde stinkende lap met zwarte vegen, die hop zo in de prullenbak ging. Op een gegeven moment rook ik ’t allemaal niet meer zo goed. Had ik nu de oorzaak gevonden? Eerst maar eens wat frisse buitenlucht opsnuiven. Daarna stak ik mijn hoofd in het busje. Hmmm er zat duidelijk een verbetering in. Morgen maar eens verder kijken.
Nu ik de bekleding van de kussens onder handen nam, werd de lucht in de camper al een heel stuk beter. Kort gezegd: de oorzaak van de mufheid bleek uiteindelijk niet één luchtje en één oorzaak te zijn. Lieva had, bij wijze van spreken, wel 1001 luchtjes bij zich uit het verleden. Laten we maar zeggen dat ik er zo’n 900 luchtjes uit heb. Het blijft natuurlijk ook gewoon een hele oude bus. Die kan nou eenmaal niet nieuw ruiken. Ik liet daarna een paar uur een fris briesje met een geurtje door de camper waaien met een ultrasone aromatiseur en vanaf toen was ’t goed. Hèhè lekker, dat had ik voor elkaar.
Tijdens dit hele project is Lieva zo nu en dan nog even weggeweest naar een ander bedrijf voor een specifiek gewenste aanpassing op verzoek van de eigenaren. Zij is onder andere naar de spuiter geweest voor de bumper. Toen dat was gebeurd, kwam ze weer bij mij zodat ik de glascoating op de bus kon aanbrengen. Lieva is nu voor de komende drie jaar beschermd tegen alle weersomstandigheden en helemaal startklaar voor een “vintage” vakantie.
Het was gezellig met Lieva. Ik raakte een beetje aan haar aanwezigheid gewend. Zo zeer dat ik denk… dat ik zelf ook maar eens op zoek ga naar een “vintage” camper. Over niet al te lange tijd gaan onze jongens niet meer mee op vakantie en dan gaan mijn vrouw en ik maar eens kijken waar we met zo’n busje heen willen.
( Glansblog #13 | 13 februari 2023 )