HET IS DE NATUUR
We stonden bij Vishandel Bottenberg, onze twee zoons en ik. Ieder een portie kibbeling met saus en ik nog een lekker vers โharinkieโ met uitjes. Al ruim vijftig jaar staan de Bottenbergers bij het gemeentehuis รฉn je kunt er vlakbij parkeren. Vers gebakken en gerookte vis is hier รฉcht een begrip. Zelfs als je geen vis lust, weet je een toerist de weg te wijzen naar onze Kamper vis-toko.
Enfin, we zaten met onze porties in de zon buiten heerlijk te kanen. โHรฉ pap, ik lust er zรณ nog wel รฉรฉnโ, zei onze jongste met een nog uitpuilende wang. โNiks ervan, we gaan zo etenโ, zei ik. โNiet eerlijk!โ, zeiden de jongens. โJij had er ook nog wat bij.โ โDat is de natuur, jongens. Ik ben groter en heb meer nodig. Plus, ik heb de portemonnee.โ Op dat moment stuurde het universum een zwerm meeuwen, die krijsend kwam aan scheren, vechtend om iets van een oude broodkorst. De jongste, met bolle wang en volle mond naar de schreeuwende kluwen, die richting onze auto ging: โOh nee!โ Hij zag de bui al hangen. Vogelpoep op ons glanzend paradepaardje, mijn blikken visitekaartje. Ik gooide snel een stukje haring op, in de hoop dat zij beleg op brood wilden en ze zodoende van richting zouden veranderen.
Helaas. Ik stond een te zuinig deel van mijn lekkere visje af. De meeuwen hadden de vaart er goed in en weken niet voor zoโn minimaal stukje beleg. Een serie klodderpoep werd afgevuurd. Lekker dan, kon ik meteen weer aan de slag, want die rotzooi laat ik absoluut niet op de auto liggen. โHet is de natuur pap!โ Met een mond vol vis keken beide zoons me grijnzend aan. En ik? Ik vond dat ik nรณg wel een extra visje had verdiend. De verse structuur zat immers op de nieuwste generatie glascoating en dit pantser voorkomt ook het invreten van lak door vogelpoep. Een ieder zijn of haar marinade, mensen!
( Stadscolumn #6 | 27 mei 2020 )
โWรรR BIJ D’R ENE VAN?โ
Dat hoorde ik toen ik net (1995) in Kampen woonde. “Wat zeggen ze nou?”, dacht ik eerst. Later zag ik het ergens staan. Aha, zo schrijf je dat dus op zijn Kampers. Als iemand van โbuitenafโ wist ik ook niet precies wat men hiermee bedoelde. Nu weet ik het wel natuurlijk. Je ontwikkelt een โoorโ voor het Kampers dialect als je hier wat langer woont. Inmiddels kan ik zeggen dat ik er โeneโ ben van Passie. Ah denkt u misschien, dan heeft ie het toch niet goed begrepen. Jawel hoor! Bij gebrek aan een Kamper familiestamboom heb ik mijn bedrijf Passie voor Glans tot Kamper stamboom uitgeroepen.
De meeste autoliefhebbers weten wie ik ben en als ze het nog niet weten, moeten ze maar gauw mijn website verder bezoeken. Ik uutprakkezeer voor u regelmatig een mooi โstukkienโ over Kampen, over autoโs en wat me verder nog te binnen schiet. De inspiratie komt vanzelf want in Kampen gebeurt genoeg!