OVERMOEDIG

Wie vervoert nou ook iets dat zelfs niet in een Volvo past? Ik verheugde me op een lekker rustig dagje met onderhoud in de achtertuin en de auto handmatig wassen en drogen. Zoals zo vaak liep het anders. De telefoon ging: of ik een appelboom wilde ophalen uit de polder. “Ach, moet lukken,” dacht ik. “Regel je een aanhangwagen?”, vroeg de persoon aan de andere kant van de lijn. Welnee, moeilijk gedoe allemaal. Welke Volvo V-bezitter heeft nou een aanhangwagen nodig voor zo’n boompje? Toen ik aankwam, bleek het toch wat groter dan gedacht. Ik stond in dubio. Wegrijden en de V70 netjes houden of het avontuur aangaan? “Het past sowieso”, besloot ik ter plekke. Terwijl ik samen met de kweker het boompje zonder schade te veroorzaken in de auto manoeuvreerde, merkte ik al snel dat het schone interieur het niet zou redden tegen deze overmacht aan natuur. Ik had al A gezegd en er was nu geen weg meer terug. De achterklep stond nog open en er staken takken uit. Al rijdend voelde ik de modderige bladeren in mijn nek kriebelen. Ik gaf geen krimp, maar mensen, dit deed fysiek pijn.

Bij aankomst haalden we de boom extra voorzichtig uit de auto, want ik wilde natuurlijk absoluut geen krassen veroorzaken. Werk aan de winkel in de tuin: een grasplag uit het gazon wegsteken, een gat graven en de appelboom planten, samen met een paal, een zak bomengrond en een plens water. Vervolgens bekeek ik de auto. De toestand viel uiteindelijk reuze mee. Eenmaal droog laat klei zich makkelijk verwijderen. Met de takjes, bladeren en spinnen had ik even werk, maar het interieur zag er na reiniging weer piekfijn uit. Daarna moest ik emotioneel bijkomen. Het is ook avontuur dat telt. Zo’n toertocht maken met een appelboom vergeet je niet snel. Die boom wordt op deze manier nog bekend en heeft nu al een beter leven dan voorheen appels produceren voor een grote supermarktketen. Hij bloeide dit seizoen prachtig en na de eerste kleine beginselen konden we er de vruchten van plukken.

( Column #45 | Volvodrive Magazine | nr. 87 / 2025 )

MARINUS BROUWER

Is gedreven lakspecialist, ondernemer en woordensmid. Met veel slagvaardigheid en woordspelingen uit hij op social media als autoriteit op zijn gebied zijn passie voor glans, tevens de naam van zijn onderneming. Als je hem niet in zijn werkplaats vindt, werkt hij op locatie bij de klant. Als “knight in shining armour”, mag je wel zeggen, want zijn lakherstellende behandeling redt autolevens. Zijn diepzwarte, soepel rijdende Volvo V70 R is een hoogglanzend visitekaartje en heeft een extreem hoge aaibaarheidsfactor, maar Brouwer hashtagt: “#eyesdontleavefingerprints”. Met andere woorden: “Alleen kijken, niet aankomen!” Hij schrijft op deze plek over Volvo, autoverzorging, passie voor glans, het leven en de rest.