COOL Het was bloedheet in Kampen en het einde van de zomer vorig jaar was nog lang niet in zicht. Na een diepe zucht, besloot onze koelkast na jaren goede dienst op het slechts denkbare moment (hittegolf met 36 graden), er maar eens mee op te houden. Hij rilde nog één keer koortsachtig en dat
KNIPKUNST Op 14 december bedacht ik, dat het er de komende week maar van moest komen om ff snel naar Lorist Haarmode te gaan. De jongens en ik gaan vaak met zijn drieën. Dan zijn we in een keer allemaal netjes! 15 december. Zucht. Helaas, net te laat. De tweede lockdown gaat direct in en
KLOK POETSEN Poetsen, poetsen, poetsen. Daar denk ik de meeste tijd van de dag aan. Soms sla ik een beetje door. Dan loop ik ergens, bijvoorbeeld langs de Buitenkerk en hoor de klokken en denk: “Hoe zit dat nou bijvoorbeeld met kerkklokken? Worden die gepoetst om ze mooi te houden? Hoe doen ze dat eigenlijk?”
HAP, SLIK, WEG “Ga jij voor onze visite eens even een glutenvrij gebakje halen bij de supermarkt.” Met deze opdracht stuurde ik mijn zoon op pad. Hij keek niet echt verheugd op van zijn iPad. “Dan heb je meteen de twintig minuten beweging, die je in opdracht van school moet hebben”, zei ik aanmoedigend. Wetende
NIET MOEILIJK DOEN ALS HET OOK MAKKELIJK KAN Bijna ieder dorp of stad heeft een plek waar ouderen elkaar graag treffen. U kent dat vast wel. Als u achter het Stedelijk Museum Kampen langsloopt, ziet u bij ons ook zo’n groepje. Om precies te zijn naast Café de Unie, precies tussen twee zebrapaden in, met
LIESJE Ik fietste in de stromende regen door de Hanzewijk. Ik reed langs haar. Zij was eenvoudig, had mooie doch simpele welvingen en was donker. En ik houd van donker. Op haar stevige achterkant droeg zij in knalroze letters de naam: Liesje! Vertederd fietste ik verder met een zware fietstas. Ik had het liefst willen
HET KAMPERS KWARTIERTJE EN IK Net terug gefietst van de Ratelaar vanwege een bezoekje aan tandarts Bosch en daar zit ik dan in mijn werkplaats met een nog verdoofde mond. “Pling”, een appje. Een vriendin vraagt of ik langskom om even naar een beschadiging op haar auto te kijken. “Nee”, app ik. “Zaterdag ben je
TENNISBALLEN IN DE BINNENSTAD Kent u Goosen? De meesten van u toch wel denk ik? Of zit ik nou teveel in een bubbel, waarbij ik denk dat iedereen Goosen kent?! Nou vooruit! Voor Kampenaren die Goosen nog niet kennen: Th. Goosen is al een eeuwigheid een kansspelentabaktijdschriftkantoorsouvenirboekhandelwinkel op de Oudestraat middenin de stad tegenover ons
DAAR STOND ZIJ INEENS… Een dame in een prachtige rode fifties jurk, met daar overheen een fifties leren jack. Zij stond op fifties schoenen, met een fifties tasje om de arm, haar fifties make-up bij te werken in het spiegeltje van mijn auto. Daarna checkte zij in de lakspiegeling van mijn zwarte Volvo nog even
ZE ZEI: “TOT VOLGENDE MAAND!” Tijdens één van mijn stadse wandelingetjes liep ik door de Hendrik van Viandenstraat richting Coöp en daar zag ik KamperFlora. Omdat ik mijzelf ken, weet ik dat ik soms warmer loop voor de nieuwste glascoating dan voor – nou laten we zeggen – het kopen van een bos bloemen en
DUCTTAPE Tijdens één van mijn stadswandelingen in Kampen liep ik met mijn zoontje gezellig te kletsen over onder andere school, meisjes en auto’s. In de hand hadden wij een smakelijk Morena ijsje. Mijn zoon wees midden in het gesprek ineens naar links richting de kade; “Kijk pap”. Ik keek naar hetgene hij aanwees, reageerde erop
DE GROTE M Na een bezoekje aan mijn ouders, op gepaste afstand achter in de tuin, rijd ik samen met mijn zoontje terug naar Kampen. We blèren heerlijk hard samen met Nederlandstalige radio hits mee. Hij wordt steeds baldadiger en dan weet ik al hoever het is. Zijn bloedsuiker zakt. Kortom; er moet weer snel